Face to the North - Argentinië en Chili -
Lang, winderig, monotoon, bijna saai is het boomloze steppen gebied ten noorden van Vuurland langs de Atlantische kust van Argentinië tot aan het onder Unesco beschermde schiereiland Isla Valdés, dik 1500 km ten noorden van Ushuaia. Velen gaven ons het advies “sla dit maar over, het is de brandstof niet waard”. De eigen interpretatie blijft de beste, wat je niet gezien hebt kun ook moeilijk over oordelen. De kust is bijna nergens bereikbaar door het eigendom beheer van de zuidelijke landen van dit continent. Alles maar dan ook alles is afgezet met eindeloze hekwerken van prikkeldraad en iedere oprit is voorzien van een hek met hangslot.
prikkeldraad
Europa, het Midden Oosten, Afrika en Australië nergens hebben we zo weinig publiekelijk toegankelijk grondgebied gezien als hier in deze landen en Patagonië in het bijzonder. De weinig toegankelijke plekken langs deze kust, bekend door de aanwezige grote zee dieren en vogels is veelal beschermd National Reserve en Nat. Park. De meest bekende worden dagelijks door busladingen toeristen bezocht.
De wat moeilijker bereikbare gebieden bezoeken wij het liefst. Hier sta je alleen, de hele nacht op enkele meters van een zeeleeuwen populatie en zie je de kleine Magellan pinguïns druk in de weer op het strand en in het water. Dit zijn de momenten waar je deze schier eentonige kilometers best voor over hebt.
Magellan pinguïns
Het Unesco beschermde Argentijnse schiereiland Isla Valdés valt wat tegen. De rondrit is 400 km en bij alle “dierlocaties” wordt je met balustrades en hekwerken op grote afstand gehouden . Bij een grote pinguïn kolonie mag je de auto zelfs niet uit! Er is één camping in dit park, je bent verplicht tijdens de nacht hier te verblijven. “Je camping ticket wordt gecheckt” als je het park verlaat is de waarschuwing die we mee krijgen bij binnenkomst en na het betalen van de niet onaanzienlijke toegangsprijs. Het mooiste kustgedeelte langs de baai aan de zuidkant waar de walvissen op het eind van dit seizoen nog te zien zijn, blijkt druk bevolkt met “locale” kampeerders die er al wat dagen staan. De verplichte camping is nagenoeg leeg. Wij hebben geen camping ticket als wij een dag later het schiereiland weer verlaten, er wordt ook niet meer naar gevraagd….
Isla Valdés
dichtbij kom je er niet.....
We steken de Pampas weer over naar het westen, naar de machtige en imposante Andes. Het noordelijke deel van de Carratera de Austral hebben we op weg naar Ushuaia nog niet gereden. Deze weg door de indrukwekkende Chileense natuur aan de westzijde van de Andes volgen we tot hij bij het plaatsje Chaiten ophoud. Vanaf hier kun je één keer per week met de ferry oversteken naar Isla Grande de Chiloé, het grootste eiland na Vuurland van het Zuid Amerikaanse continent. Het is er fris groen, glooiend en deels bebost. Het staat in groot contrast met het droge steppen gebied aan de oostkant van de Andes.
paalwoningen op Isla Grande Chiloé, Castro
een van de vele houten kerkjes op Isla Grande de Chiloé
Verder naar het noorden komen we in het plaatsje Pucón, gelegen in het Chileense merengebied bij de werkende, dampende vulkaan Villarrica. Pucón het vakantieoord voor de Chilenen. De celebrities struikelen hier over de bekende Chileense politici. Als je hier geen tweede, derde huis hebt hoor je er niet bij. Wij proberen iets verder van Pucón in dit populaire meren gebied, in een door de Lonely Planet beschreven niet toeristisch deel te overnachten. In de stromende regen komen we aan op een veel te dure camping. Om elf uur ’s avonds begint de muziek, om twaalf uur nemen de verschillende nummers uit alle windrichtingen het tegen elkaar op. Het volume gaat hoger, de geluiden vervormen door overbelasting. De nummers worden meegezongen, mee getrommeld op de houten tafels en stoelen. Wij zitten op een Argentijnse “familie camping” in het hoogseizoen. Om 2 uur ’s nachts ondanks de welbekende oranje oorpluggen is het niet meer te harden. We besluiten onze nodige nachtrust niet verder te laten verstoren en verlaten deze muzikale nederzetting in het holst van de nacht. Na een half uurtje rijden in donker vinden we een parkeerplaats aan de rand van een dorpje en slapen de nog resterende uurtjes. Hier is er lekker rustig. De volgende ochtend merken we, het is de parkeerplaats van de begraafplaats.
vulkaan Villarrica puft een beetje
De Carretera de Austral, een 1200km lange weg door de prachtige groene natuur aan en de west kant van de Andes in zuid Chili begint eigenlijk nergens en eindigt met een doodlopend deel van ruim 400km aan de zuidkant ver ten noorden van het meest zuidelijke plaatsje Puerto Williams in Chili . In de reisgidsen lees je dat deze weg de verbinding wordt met dit Chileense dorpje via een 2500 km lange Carretera de Austral. Een noord zuid verbinding volledig over het smalle Chileense grondgebied waar je nu nog honderden kilometers over Argentijns grondgebied moet om Puerto Williams te bereiken . Bij dit economisch meest welvarende land van het continent verwacht je dat grote delen sinds de start van de aanleg in 1981 is gerealiseerd zodat veel mensen een goede toegang hebben tot deze schitterende natuurgebieden. Wat blijkt, de plannen zijn inmiddels niet meer uitvoerbaar. Sinds 1991 heeft de Amerikaan Douglas Tompkins grote delen strategische grondgebied aangekocht in Chili en Argentinië. Tompkins de “co-founder (mede oprichter)” van het outdoor merk “The North Face” en van het kledingmerk “Esprit”, bekend als outdoor sportman en filmmaker heeft een groot deel van zijn verworven vermogen aangewend ter bescherming van deze gebieden. Volgens zijn mening tegen de “economische leegroof door de mensheid”. Inmiddels is hij een van de grootste particuliere grondbezitters. Zijn visie, laat deze natuurgebieden zich zelf ontwikkelen zonder ingrijpen van de mens.
langs de Carretera de Austral
Deze prachtige natuur gebieden blijven voor de “gewone mens” nagenoeg ontoegankelijk op het 400.000 Ha grote Pumalin Park na. Dit ligt in het meest noordelijke deel van Patagonië waar de Carretera de Austral moet aansluiten op het Chileense wegennetwerk richting Santiago. In dit immens grote park is een klein restaurant, een paar eco campings met wandelpaden gerealiseerd als genoegdoening.
Ook Sylvester Stallone, Michael Douglas, CNN’s Ted Turner en Luciano Benetton hebben in Argentinië vele honderd duizenden hectaren land aangekocht en zijn daarmee ontoegankelijk voor de gewone mens.
De biografie van Elon Musk, de “founder” van o.a. Tesla, (electrische auto’s) van SpaceX en Solar City gekregen voor mijn verjaardag van de kinderen (allemaal erg bedankt hier voor!) heb ik net gelezen. Deze bijzonder inspirerende persoonlijkheid is net als Douglas Tompkins erg begaan met de mensheid maar beiden op een zeer verschillende manier. Elon Musk is gedreven om de mensheid door middel van ruimtevaart (SpaceX de grootste particuliere ruimtevaart organisatie en de meest efficiënte overall) een technologische boost te geven. Binnen afzienbare tijd wil hij het mogelijk maken mensen op de planeet Mars te laten leven. Met Tesla en Solar City wil hij het gebruik van fossiele brandstoffen tot het minimum terugbrengen. Kortom een mega verandering in de geschiedenis van de technologie en hij is hiermee behoorlijk op weg!
Even vergelijk ik in gedachten deze super vermogende machtsfiguren en hun visie op de bescherming van de mensheid. Elon Musk doet dit door een grote boost in de technologische ontwikkeling, wat een expansie geeft aan de menselijke vrijheid. Douglas Tompkins doet het op een manier waarbij de vrijheid van de mens word beperkt, door het ontoegankelijk maken van delen op de wereld om deze te behoeden voor “economische leegroof” om zo een deel van de Aarde veilig te stellen voor de toekomst.
Als reizigers en liefhebbers van onze Aarde zijn wij geïnteresseerd in de natuur en de leefwijze van de mens. De tamelijk slechte toegankelijkheid van een groot deel van Patagonië door het jarenlang afschermen via privé bezit maakt het moeilijk voor veel mensen om een goede beleving van dit natuurschoon te krijgen. Sinds de jaren tachtig kwam hier langzaam verandering in. Maar de hoop op een voltooiing van de Carretera de Austral van midden Chili tot Vuurland wordt inmiddels door de financiële macht van één persoon bepaald.
Nb. Op 15 december 2015, nog maar een maand geleden is Douglas Tompkins op 72 jarige leeftijd omgekomen tijdens een kajak tour op een afgelegen deel van het grootste meer van Chili, Lago General Carrerra. Het niet respecteren van een stukje techniek, een kapot roertje van zijn kajak werd hem noodlottig.
Natuurlijk is het niet aan AMworldtour om een oordeel te geven over de wijze waarop (financiële) macht wordt gebruik, maar de biografie van Elon Musk geschreven door Ashlee Vance, lijkt mij een inspirerende “must read” voor alle middelbare scholieren.
Mijn ogen dwalen langzaam af van het computerscherm, ze concentreren zich op het merklabel van mijn favoriete, bijna tot op de draad versleten korte broek hier midden in (het toegankelijke deel van) de machtige Andes van Zuid Amerika, ik lees “The North Face…..”.
