Wij komen jullie wel eens opzoeken! -Iran-Dubai-
Iran, wij hebben een bijzonder vriendelijke bevolking verlaten. Waar wij ook kwamen, altijd veel belangstelling rond de camper maar ook op straat. Het geeft weer dat er steeds minder toeristen komen. De overheid doet er ook alles aan om dit nog verder terug te brengen door zich economisch te isoleren en een beeld voor de buitenwereld vormen die dit met zich mee brengt. In de grote steden en de meest historisch aantrekkelijke plaatsen komen sporadisch nog buitenlanders. Daarbuiten ben je werkelijk een bezienswaardigheid. Onze laatste reisdagen vanaf Shiraz naar Bandar Abbas aan de staat van Hormuz ging via kleine binnenwegen waar ook de meeste overlanders omheen rijden. Dat was duidelijk te merken, op vrijdag (de lokale zondag) hebben wij zeer veel vragen gekregen over onze ervaring in Iran en de mensen lieten zich zeer vrij uit over het politieke systeem van hun land. Ze ervaren de overheidsregels als zeer beklemmend. De lager opgeleide mensen zijn via de media flink “bewerkt” Amerika is de veroorzaker van alle ellende in de wereld. Dit terwijl Amerika bij de goed opgeleide jonge mensen juist weer op nr. 1 van de meest aantrekkelijke landen staat om naar te emigreren.
Spreekt voor zich
Nooit hebben wij ons onveilig gevoeld, overnachten hebben wij op zeer verschillende plaatsen in de stadsparken tot zeer afgelegen plekken vrij in de natuur gedaan. Altijd zonder zorgen heerlijk kunnen slapen.
Bandar Abbas, de grootste havenstad van Iran, voor ons de plek om tickets voor de ferry naar Sharjah (Dubai) te regelen. 40+ gr. met een zeer hoge vochtigheid maakt dit tot een slijtage slag. Als passagier koop je gewoon een ticket, wij dus ook bij een reisbureau in de stad. De camper is een ander verhaal, het heeft ons in totaal zo’n 12 uur gekost om de auto, die als vracht vervoerd moet worden, uit en in te klaren bij de douane. Je ziet meer kantoortjes formulieren stempeltjes en handtekeningen in die tijd dan ooit te voren. De camper is nooit open geweest, het chassis nr. daarentegen is wel 30x gecontroleerd. Gelukkig was het de enige “auto” aan boord, verder op het maindeck voor vrachtauto’s nog 2 containers. Het tussen deck voor personen auto’s was helemaal leeg. Samen met zo’n 100 passagiers zijn wij in een bijna lege boot ’s nachts in 12 uur overgevaren.
Lege ferry Bandar Abbas Sharjah
Dubai airport, alles is er tot in de puntjes geregeld. De aankomst vanuit Iran in Sharjah lijkt meer op de aankomst in een derde wereld land. De boot is bijna 2 uur te vroeg, dus 2 uur aan boord wachten voor douane personeel, daarna als haringen in een ton wachten tot ons paspoort gestempeld wordt. Mannetjes vooraan vrouwtjes achteraan. Vrouwtjes eerst mannetjes laatst. Irisscan, behalve voor ons, tassen check, niet voor ons. Een bureaucratie van je weltste.
Wij waren best wel een beetje moe, hebben het KLM crewhotel opgezocht, zitten hier heerlijk even bij te komen in de luxe die een 5 sterren hotel te bieden heeft. Kijken voetbal, gelukkig lag de oranje pet nog in de camper. Ik voel me even weer thuis in deze omgeving.
Nu begint het regelen voor een transitvisum door Saudi Arabië, vooralsnog kennisgemaakt met onze eigen bureaucratie in de vorm van het Nederlandse consulaat hier in Dubai. Het gaat ons zeken een weekje tijd kosten. Morgen, het weekend vliegen wij even naar Qatar, Doha om bij kennissen onze jaren geleden gemaakte afspraak na te komen. “wij komen jullie wel eens opzoeken”.
000
