Onkruid vergaat niet                                                                                              -Zimbabwe-

Vanuit Zambia ga je via een “Meccano” brug over de Zambezi.  Door een nevel van regendruppels van de er vlak naast gelegen Victoria Falls, één auto tegelijk en je mag onderweg niet stoppen! Dit is het stukje “niemandsland” op weg naar de grens met Zimbabwe. De procedure verloopt soepel en we zijn er zeer welkom. De Victoria Falls vanaf deze kant is groots, ongeveer tweederde deel ligt in Zimbabwe. Onze eerste indruk hier is prima, wij worden keurig netjes ontvangen, krijgen uitleg over “de Falls” en hoe je er het best langs kan lopen.

niemandsland, de "meccano" brug over de Zambezi

Victoria Falls, Zimbabwe 

Zimbabwe, 10x de grote van Nederland met officieel ong. 13 mil. Inwoners waarvan er een kwart als economisch vluchteling sinds 2001 buiten de landgrens leven. Qua natuur en klimaat, zelfs door de slechtste politici niet kapot te krijgen, een van de beste landen van Afrika. Cecil Rhodes van de British South African Company (BSAC), stichtte in 1922 na jarenlange twisten met lokale stamhoofden Rhodesië (naar zichzelf vernoemd), het huidige Malawi, Zambia en Zimbabwe.  Hij kocht de rechten op het winnen van delfstoffen. Ondanks de ingestelde constitutie die in theorie geen rassenonderscheid kende werd de zwarte bevolking uitgesloten als eigenaar van de beste landbouwgronden, via de wet geregeld konden ze geen goede opleidingen volgen en vooraanstaande functies vervullen. Na de afscheiding van Malawi en Zambia als onafhankelijke staten in 1963 kwam onder leiding van Ian Smith, Zuid Rhodesië in een economische welvaart terecht, werkelijk alles was er te koop, op weg naar onafhankelijkheid van moederland Groot Brittannië onder voorwaarde van rassen gelijkheid.  In 1980, een half jaar na het tekenen van de onafhankelijkheid werd onder leiding van Robert Mugabe de oude landsnaam Zimbabwe in ere hersteld. Door slecht bestuur van Mugabe en kornuiten, een jarenlange interne machtstrijd de uitzetting van blanken en het onteigenen van landbouwgrond en bedrijven viel in rap tempo de zeer florerende economie over de rand van de afgrond.

Matobo NP met het graf van de grondlegger van Rhodesië, Cecil Rhodes

Officieel is het is het bij de wet verboden en strafbaar om negatief over de handelingen van Mugabe te spreken maar veel mensen die de tijd van Ian Smith nog hebben meegemaakt zijn erg open en vertellen ons de trieste verhalen. De Zimbabwe dollar (waarde bij introductie in 1980 1,47 U$) devalueerde zo snel dat in 2009 biljetten van 100  triljoen!! 100 met 12 nullen… 100.000.000.000.000 moesten worden gedrukt. De waarde was minder dan een stuk wc papier van dezelfde grote, te glad om je kont mee af te vegen. Maar wc papier was allang niet meer te koop. De voedsel productie en uitvoer van goederen lag al jaren stil, de invoer van meest Zuid Afrikaanse levensmiddelen kwam volledig tot staan. Vanaf  2000 waren de winkel schappen leeg, er was geen brandstof, ziekenhuizen werden gesloten en de scholen gingen dicht. Mensen vertelden ons, zelfs de bananen schillen werden gekookt en gegeten er was werkelijk niets meer! Vanaf 2009 is officieel de Am.dollar als betaalmiddel ingevoerd, sinds die tijd is er weer brandstof, zijn er weer levensmiddelen. De scholen zijn weer open en de gezondheidszorg komt weer op gang.

We rijden via uitstekende verkeer stille wegen naar het Hwange National Park in de jaren zeventig een van de meest vooraanstaande wild parken van Afrika (Wankie in de volksmond),   De onverharde wegen in de parken zijn de beste die we tot nu toe gezien hebben in de Afrikaanse N.Parken. Wij hebben 4 parken bezocht met 9 overnachtingen en de toeristen die we onderweg zagen kun je op de vingers van één hand tellen en dan hou je nog vingers over. Alle parken zijn weer volledig bemand, de faciliteiten zijn wel erg gedateerd maar de basis functies zoals toilettenen (warm)water, werken en ze zijn schoon. We worden overal zeer welkom geheten en krijgen echt alle aandacht.

alle "aandacht", de rangers liggen zelfs voor je op de knieën om papieren in te vullen

Via informatie biljetten verontschuldigt de overheid zich voor de toegangsprijzen, deze zijn voor buitenlanders twee keer zo hoog als voor de inwoners maar komen volledig ten goede aan de NP. De kosten voor het tegengaan van stroperij wordt betaald uit belastinggeld…… Maar werkelijk alle door ons betaalde toegangsprijzen  incl. overnachtingen voor 10 dagen NP is minder dan één dag park bezoek in Tanzania, Oeganda of Kenia. Hebben we veel dieren gezien? Soms heb je van die dagen dat je helemaal niets ziet is onze ervaring. Wel zien we een groep van 8 neushoorns, nou ja neushoorns? De hoorns zijn preventief afgezaagd om het voor stropers zo onaantrekkelijk mogelijk te maken. Volgens de park “rangers” moet er veel wild zitten maar vanwege de regentijd zitten ze erg verspreid in de parken……. Wij weten dat er de afgelopen jaren heel veel zijn verdwenen in de magen van de Zimbabwanen………

Met de wetenschap van een 95% landelijke werkloosheid,komen we in Bulawayo, de tweede stad van dit land, gebouwd zoals de plattelandsdorpen in de States met rechte brede straten haaks elkaar kruisend. Hier krijgen wij voor het eerst in Afrika een beetje “unheimisch”  gevoel er is zoveel bewaking rond de met enorme tralies beveiligde winkelramen dat we onze boodschappen in een winkelcentrum aan de rand van de stad doen dit op aanraden van de camping eigenaar. Op het eind van de middag tot laat in de avond is de hele stad donker er is dan geen elektriciteit,  geen water en het is heel stil op en rond de in het midden van de stad gelegen camping, normaal voor de grote steden in Zimbabwe volgens de politieagente die ons die nacht op camping komt bewaken we zijn weer de enige gasten…….het zet je tot nadenken.

het vele tralies werk...

Zimbabwe, een land wat niet door “oorlogen” maar nu al bijna 35 jaar door mismanagement  volledig is geruïneerd, met een bevolking die halsreikend uitkijkt naar de volgende verkiezingen van maart? dit jaar. Er is geen geld meer in de staatskas, op 30 januari 2013, na betaling van de ambtenarensalarissen was er slechts 217 U$ over…….De hoop is vestigt op een echt democratisch verloop onder toezicht van een Zuid-Afrikaanse landen coalitie waarbij men eindelijk eens verlost kan worden van Robert Mugabe en zijn “bende”. Waarna investeerders  vanuit het buitenland weer vertrouwen kunnen krijgen en dit schitterende land kan helpen bij de opbouw voor een nieuwe toekomst. Of het echt zo simpel gaat zal de de tijd leren, maar bedenk wel “onkruid vergaat niet”. Mugabe mag dan op leeftijd zijn (geb. febr. 1924, deze maand 89jaar oud) hij is zo slim als een vos en nog steeds zeer strijdvaardig, niet bereid zijn bestuurlijke onvermogen te erkennen blijkt wel uit zijn laatste uitspraken in de media!

Ongerief                                                                                                                      -Zimbabwe-

Het zijn van die dingen waarvan je weet dat het kan gebeuren maar je hoopt dat het je niet overkomt. De voorlaatste dag in Zimbabwe, na een bezoek aan het Leopard Rock hotel met zijn volgens de Europese golf bond (EGA) op een na mooiste golfbaan ter wereld gelegen in de Eastern Highlands,  de Bvumba Mountains. Dit schitterende klassiek Engelse hotel bekend van zijn vele bezoeken door leden van het Engelse vorstenhuis. Het hangt er vol met jacht taferelen, foto’s van de Britse koninklijke familie en speciaal van de nog steeds in mens populaire Lady Diana. Het hele complex wordt door een investeringsgroep op de been gehouden, wachtend op betere tijden.

Leopard Rock hotel

moeten we toch noch leren golven???

Marijke  voelt zich niet goed, spierpijn, hoofdpijn, pijn in de gewrichten en de koorts begint op te lopen. Malaria? We slikken al 4 maanden Lariam, een middel niet om malaria te voorkomen maar als je het krijgt is het in een minder hevige mate. Malaria tropica, wat alleen in Afrika heerst kan zonder behandeling  binnen 24 uur dodelijk zijn. Wij zitten in de regentijd, de meest malaria gevoelige periode. Malaria wordt overgebracht via insecten,  vele malen worden we er dagelijks door gestoken ondanks het smeren van liters "date". Bij griepachtige verschijnselen gaan de medici er in Afrika vanuit dat het malaria is totdat het tegendeel is vastgesteld. Op aanraden van Nederlanders wonend in Afrika hebben wij onze eigen Apotheek in Lusaka uitgebreid met een behandelingskuur tegen malaria. De ziekenhuizen in Zimbabwe spreken ons niet aan en we besluiten de volgende dag naar Mozambique te vertrekken en tevens te starten met de Malaria medicatie. Dit overkomt je natuurlijk altijd in het weekend en in medisch opzicht het meest beroerde land van onze reis…. We zoeken een camping vlak bij Chimoio 100km over de grens in Mozambique. De koorts is inmiddels opgelopen tot tegen de 40 gr. ondanks de medicatie. Wij gaan naar het enige ziekenhuis in de stad, een “staats” ziekenhuis welke in de reisgids word afgeraden voor behandeling maar hebben wij een keuze?. Mozambique lang een Portugese kolonie, Engels wordt er niet of nauwelijks gesproken zeker niet in dit voor toeristen onaantrekkelijke deel van het land. Het kost ons enige overredingskracht om een dokter te spreken, maar uiteindelijk worden we door een twee woorden Engels sprekende verpleger langs een lange rij wachtende patiënten de behandelkamer van de dienstdoende arts binnengebracht. Hij is nog even bezig met de een patiënt in onze aanwezigheid….Daarna mag Marijke haar verhaal doen aan Pedro die wel 3 woorden Engels spreekt. De verkleurde en te veel gebruikte koortsthermometer komt uit het bureau laatje, Marijke is net op tijd om haar eigen Braun elektronische oorthermometer uit haar handtas te pakken en te laten zien aan de zeer verontwaardigde dokter en verpleger dat haar lichaamstemperatuur toch echt 40 gr is. Ze blijken echter meer belangstelling voor de thermometer te hebben dan voor de patiënt, zoiets hebben ze nog nooit gezien….na een uitgebreide demonstratie van dit technische vernuft wordt snel besloten een bloedonderzoek naar Malaria te doen en een injectie te geven om de koorts te bestrijden. We worden meegenomen naar een andere behandelkamer, op de 6 met plastic beklede  smoezelige matrassen liggen overal kreunende beroerd uitziende patiënten aan een infuus, onderling afgescheiden door te kleine niet sluitende smerige gordijntjes. De grond ligt er bezaaid met vieze verband delen en andere rotzooi, ik schop het een beetje aan de kant op weg naar de matras die vrij is. Gelukkig is ook hier het wegwerptijdperk al doorgedrongen en hoeven wij onze eigen meegebrachte steriele injectienaalden niet te gebruiken. Na 5 minuten blijkt het geen malaria te zijn, verdere communicatie is nauwelijks mogelijk en na het betalen van 2 euro aan de dokter en de verpleger verlaten wij enigszins gerustgesteld het ziekenhuis. De koorts zakt door de toegediende medicatie maar is de volgende ochtend weer net zo hoog. Door zelf dokteren stelt Marijke de diagnose, het moet wel een stevige urineweginfectie zijn. We hebben hier een breed spectrum antibiotica voor bij ons in onze mobile apotheek. Vandaag  zo’n 36 uur na eerste inname blijken de medicijnen gelukkig te werken en neemt de koorts af. Of is het hier in Afrika toch de kracht van de enorme, waarschijnlijk ruim 1000 jaar oude Baobab boom waar we met de camper onder staan?  Stilletjes heeft Marijke hem waarschijnlijk aangesproken voor hulp, middels  zijn eeuwen lang opgedane wijsheid. Dit is toch even anders dan Nederland, waar je de huisarts of specialist direct de schuld kan geven van je ongerief eventueel schuif je het op de overheid….. Het nemen van de eigen verantwoordelijkheid is niet meer het eerste waar wij vaak aan denken, hier in Afrika op zo’n reis verloopt het spel anders. Ofwel, reizen is vooral je zelf leren kennen…..  

baobab boom,deze kenmerkende bomen groeien alleen ten zuiden van de evenaar maar boven de steenbokskeerkring

                                                                                            000