Kaokoveld, niet voor mensen met smetvrees en isolofobie. - Namibië -
Het noord westelijk deel van Namibië, veruit het meest onherbergzame en woeste natuur gebied ten zuiden van de Sahara. Zoals omschreven in de reisgidsen, alleen toegankelijk onderleiding van ervaren lokale gidsen en dan nog met minimaal twee auto’s en minstens twee reserve wielen. Kaokoland of Kaokoveld, het land van de Himba’s een Bantoe stam en een van de meest uitgesproken traditioneel levende stammen op de wereld. Het gebied waarbij je tenminste 1200km moet kunnen overbruggen in het zwaarste 4x4 terrein zonder te tanken terwijl je volledig op je zelf bent aangewezen voor water en voedsel. De toeristen laten dit gebied (gelukkig) links liggen, het is te afgelegen, kost te veel tijd en is te gevaarlijk. Voor ons een uidaging, de mensen die wij onderweg over deze plannen vertellen kijken ons vreemd aan, jullie alleen en daar is toch niets te zien? Juist daarom, dat inspireert ons!
ruig
De in het noorden gelegen Epupa falls in de grensrivier met Angola de Cunene , voor de wat avontuurlijk aangelegde toerist valt dit nog wel te bezoeken. Dit is Himba land, maar de dorpjes hier leven inmiddels van deze “avontuurlijk” aangelegde reizigers. Ze laten zich onder leiding van lokale gidsen voor veel geld veilig rondleiden, krijgen het standaard praatje en mogen een paar foto’s maken.
Vanaf hier rijden we weer ruim 100km naar het zuidelijk gelegen Opuwo, tanken de auto nokje vol met diesel en water, slaan voedsel in voor minstens 14 dagen, je moet tenslotte wat extra rekenen voor pech onderweg.
Hartmans vallei
Gewapend met slechts één reservewiel (maar met de meest robuuste offroad banden), een satelliet telefoon, gps en een goede voorbereiding gaan we op pad. Na een halve dag rijden begint het ruige terrein, langs de smalle rotsige paden schrapen de acacia struiken aan beide zijden met hun grote scherpe naalden de verf van de auto, de wegen worden tracks (sporen), ruige scherpe rotsen, diep zand en grof grind wisselen elkaar af. De gemiddelde snelheid zakt soms tot niet meer dan 5 tot 7km gemiddeld per uur! Na een dag zijn we bij de van Zyls pass. De meest extreme 4x4 pass van Afrika, het is een enkeling die hem werkelijk rijdt, hier onderscheiden de mannen zich van de jongens. Ben van Zyl, vroeger een Bantoe commissaris in het westen van Suid-west Afrika was het zat om voor ieder bezoek een paar dagen te moeten omrijden voor een bergtraject van enkele kilometers. In 1965 heeft hij met 20 man in 4 maanden tijd de berg pass doorgang van 15 km lang gerealiseerd. Nu is dit alleen nog een uitdaging voor 4x4 extremisten. We slapen een nachtje boven aan de pass, je kunt hem namelijk alleen van oost naar west, of wel van boven naar beneden rijden. De volgende ochtend gaan wij lopend naar de eerste grote hindernissen ruim 1,5 km verder naar beneden. Het valt best mee zo lijkt het onderweg, maar hier aangekomen zien wij zeer steile en dwars hellende rotsdelen gevolgd door hoge rotsdrempels en het is er verhipte smal. Samen lopen wij wel 10x heen en weer, bekijken het van alle kanten. Als je hier met je auto staat is er geen weg meer terug. Onze camper is tamelijk hoog met heel veel bodem speling, dit is een voordeel voor de obstakels waar menigeen zijn wielkasten en differentieels op stuk rijdt, maar een nadeel voor de dwarse hellingen (hoger zwaartepunt) hij weegt bijna 5 ton!!. Wikken en wegen, meten en rekenen, maar besluiten “jongens” te blijven…. We durven het niet aan, als er hier wat gebeurd is het definitief einde wereldreis! Het wordt twee dagen omrijden door zwaar rotsachtig terrein. Dan wacht ons de uitgestrektheid, eindeloze zand en rots vlakten, kurkdroog. De Marienfluss, de Hartmans vallei gelegen tegen de Skeleton coast park (Skedelkus nationale park), de relatief smalle Atlantische duin kust strook. Voor de scheepvaart door de zeemist en de sterke stromingen steeds veranderende zandbanken een gevaarlijk gebied, met als gevolg ’s werelds meeste scheepswrakken per kust lengte in de tijd tot de introductie van de gps navigatie. Als de schepen waren vergaan en de bemanning het geluk had levend aan wal te komen stond ze een onherroepelijke dood te wachten in dit onherbergzame niet te overleven woestijn landschap, vandaar deze naam.
Skedelkus
Dit gebied kenmerkt zich door de mysterieuze lege zandcirkels (fairy circles) in het spaarzaam groeiende gras waarin helemaal niets groeit. Jarenlang hebben onderzoekers veel verschillende verklaringen hiervoor gegeven, van vergiftiging door vroegere plantengroei tot Aliens. Sinds 29 maart 2013 heeft de Duitse bioloog Norbert Juergens van de universiteit van Hamburg na 8 jaar onderzoek zijn verklaring gepubliceerd. Hij concludeert dat zand termieten genoemd “Psammotermes allocerus” dit veroorzaakten door de wortels van het “perennial grass” voor ons Engels raaigras op te eten zodat er meer water door het zand liep naar de termieten kolonies.
"fairy circles"
Eerst zien wij nog kleine Himba nederzettingen de trotse nomadische bewoners leven van hun kuddes geiten, schapen en “heilige” koeien. Ze verkopen hun dieren zelden en leven van en in de natuur. In droge tijden en natte tijden verplaatsen ze zich om hun kuddes en zichzelf in leven te houden. Hun Bantoe taal begrijpen we niet, zij de onze ook niet maar laten zich trots op de foto zetten.
Himba's
De meest westelijke route, hier wonen geen mensen meer het is er te droog, te onherbergzaam. ’s Avonds wanen we ons op een enkele gemsbok na alleen op de wereld en staan met de auto direct langs de track met uitzicht kilometers ver in alle richtingen. Een korte blik door de verrekijker leert ons niet alleen te zijn, ik tel zo ruim 40 gemsbokken en 3 jakhalzen die zoals altijd kenmerkend zenuwachtig rondsnuffelen op zoek naar iets eetbaars. Via de bekende gekleurde olie vaten, geplaatst als navigatie kenmerk, komen we weer in het meer bereden zuidelijk deel van Kaokoland. In 9 dagen tijd zijn we 2 auto’s tegen gekomen, maar wel in het toegankelijke deel in het zuiden. Een verdwaald paniekerig Frans stel jongeren rijdend op een simpel toeristenkaartje en een GPS die ze echter niet wisten te interpreteren. Even later nog een lokale gids met zijn klant aan zijn auto bestikkering te zien, die volledig gedesilussioneerd raakte bij het ontmoeten van een NL auto in deze afgelegen streek. Er viel dan ook geen woord mee te wisselen.
Himba "nederzettinkje"
Het is ons werkelijk een raadsel hoe je als Himba hier onder deze extreme omstandigheden kan leven. Wij zijn op pad met onze sophisticated 4x4 camper volledig toegerust om voor minstens 10 dagen onafhankelijk van onze moderne maatschappij in dit soort streken te kunnen overleven. Terugkomend met een berg opgespaard afval als restant van onze levens benodigdheden, maar met levens verrijking. Wat zijn wij als onszelf ontwikkeld noemende bevolkingsgroep toch veraf komen te staan van de natuur en afhankelijk geraakt van ons eigen technologische ontwikkelingen. Hierdoor echter niet meer instaat te leven (overleven) in en met de natuur, toch noemen we dit verrijking?.
STOF STOF STOF STOF STOF STOF STOF STOF STOF STOF STOF STOF STOF STOF
STOF STOF STOF STOF STOF STOF STOF STOF STOF STOF STOF STOF STOF STOF
STILTE STILTE STILTE STILTE STILTE STILTE STILTE STILTE STILTE STILTE STILTE
........................................................................................................................................................................................
000
