Immens -Australië NT-
Zo’n 4000 km Australische Outback gravel weg hebben de banden van onze “rig” (zo heet dat in Australië) inmiddels getrotseerd. Brede, rechte monotone wegen, in het algemeen van uitstekende kwaliteit. Vele zijn zelfs beter dan het meeste asfalt wegen in ons vorige continent Afrika.
Het is volgens de Aussies een GROOT land, de afstanden zijn in kilometers zeker groot, in reistijd valt het wel mee en gemeten naar afwisseling van de omgeving zelfs klein. Verdwalen doe je niet zomaar, afslagen zijn er maar weinig en als ze er zijn is alles keurig bewegwijzerd. Voor lange ‘tracks” wordt via borden weergegeven of ze open zijn voor 4x4, zware voertuigen (Road Trains) of gewoon verkeer of zijn gesloten voor alle verkeer.
Zelfs de 4x4 only kun je bijna met een Donkervoort berijden zo behoudend zijn ze in deze weergave. In dat lege land vind je wel om de drie- of vierhonderd kilometer een tankstation annex winkel van sinkel, dat noemen ze een “roadhouse” verder een paar houten huisjes en een hoop oude bende. Hoe verder je van de “bewoonde” wereld komt, hoe duurder de brandstof. Deze loopt op tot ruim 1,5 keer de prijs per liter in Sydney.
Nu begrijp ik waarom het deel waar we door heen rijden maar een paar regels informatie heeft in de reisgidsen, je hebt hier werkelijk alles mee beschreven. Toch begint dit ongerepte ruige landschap steeds meer te fascineren. Bedenk, dat pas sinds 150 jaar het binnenland door “blanken” zijn ontdekt en in kaart gebracht. Het uitschrijven van een wedstrijd door het “Victorian Exploration committee” opgezet door een groep elite uit Melbourne voor de eerste “Europeaan” die het continent van zuid naar noord doorkruist. Melbourne in de staat Victoria was eind 1850 na een Gold rush van ruim 40 jaar inmiddels de grootste stad van Australië. Belangrijke delen van de wereld communiceerden in die tijd reeds per telegraaf verbindingen zoals Amerika, Groot Brittannië, Europa,India en Oost Indië via zeekabel en overland verbindingen. Vanuit Australië duurde het nog steeds maanden voor er nieuws uit het moederland per schip kwam en voor de boeren de prijs bekend was van de geleverde producten, duurde soms wel een jaar. Men wilde een telegraaf verbinding aanleggen dwars door Australie van zuid naar noord om deze aan te sluiten op de Oost Indische zeekabel verbinding. Dit was de reden voor het uitschrijven van deze wedstrijd die uiteindelijk werd gewonnen door de Schot, John Mc Douall Stuart gefinancierd door de staat Zuid Australië. De staat Victoria financierde de expeditie onder leiding van de veel omstreden Ier, Robert O’Hara Burke samen met William Wills. Burke had in tegenstelling tot de zeer ervaren Stuart geen enkele expeditie ervaring en verdwaalde zelfs regelmatig op weg van de pub naar zijn huis. Door gebrek aan ervaring, leiderschap en inzicht mislukt de groots opgezette 19 man, 26 kamelen, 23 paarden en 6 wagens proviand tellende expeditie van Burke en Wills na ruim 8 maanden. Het overlijden van Burke en Wills begin juli 1861 als laatste door ziekte en uitputting dit na een reis van ruim 5000km die grotendeels te voet werd afgelegd. Met de derde poging bereikt Stuart op 24 juli 1862 hij de noord kust vlakbij het huidige Darwin.
De route van Stuart zal hierna gebruikt worden voor de 3200 km lange telegraaf lijn van Port Augusta (Adelaide) naar Darwin aangelegd in slechts 18 maanden tijd door Charles Todd.
Later in 1878 start de aanleg van de spoorlijn van Port Augusta, in het zuiden eerst tot Oodnadatta in 1884 en later naar Alice Spings, voltooiing in 1929. Pas in 1970 heeft men een nieuw spoor traject meer westelijk aangelegd en doorgetrokken naar Darwin waar de eerste trein op 24 febr. 2004 aankwam. We hebben een groot deel van de oude sinds 1980 niet meer in gebruik zijnde “Old Ghan railroad” en telegraaflijn route gevolgd van deze oude Stuart. De beelden van vroeger zie je voor je, de ontberingen van Stuart, daarna met veel Afghaanse en Indiase goedkope arbeidskrachten zijn honderden kleine en grote bruggen, dammen en bij iedere waterbron een vulstation voor water en kolen gebouwd, een immense klus voor die tijd.
Via een klein stukje van de trans Australische highway, de Stuart Highway bereiken wij de afslag naar de grote steenklomp, Uluru of wel Ayers rock. Wij zitten weer in een meer toeristische omgeving. Beiden dachten we een solitaire klomp steen aan te treffen in een grote vlakke omgeving. Maar tot onze grote verbazing rijden wij door een prachtig glooiend landschap met meerdere grote stenen die lijken op Ayers rock. De echte Uluru is immens in grote, kleur en beleving zowel van veraf als dichtbij.
ook zij kwamen even kijken waar AMworldtour nu uithing...... bij Uluru!
William en Kate!!!
dag Marijke, dag Atte......
000
