Puur natuur -Australië QLD/NT-
Het wordt koud en vochtig in Cairns, vooral tijdens de nacht en vroege ochtend, ook hier wordt het nog wat winter. Via Mareeba zo’n 100 km ten westen van Cairns gaan we via de meest noordelijke route net onder de Golf van Carpenteria richting Darwin een lange rit zo’n 3000 km op gravelwegen van slechte “wasbord” delen tot prachtig net glad “geschovelde” biljardlakens. Het outback plaatsje Mareeba, bekend van de uiterst kleine Australische koffie industrie en van zijn jaarlijkse Rodeo in begin juli. Het is een van de grote Rodeo’s van Australië. Behalve de kermisachtige opzet er om heen is het een indrukwekkend gebeuren. Vlak voor de ingang van het Rodeo terrein is een grote verkeers controle door de handhavers van de wet en wij worden er direct uitgepikt. Om tien uur ’s ochtends moet ik blazen, eerst wilden ze Marijke dit laten doen tot de wijsneus van de twee doorhad dat het stuur links zit i.p.v. het “normaal rechts” hier in dit land. Wat onze verplichte auto papieren betreft blijkt dat we erg ons best hebben gedaan maar helaas een permit om een links gestuurde auto te mogen besturen in de staat Queensland ontbreekt en een tweede permit om een links gestuurde auto zwaarder dan 4,5 ton te besturen ontbreekt ook! (ja er zijn wel geen douane posten bij de staatsgrenzen in dit land maar de regels zijn per staat wel duidelijk verschillend!). Het kantoor (welke weet ik niet meer) in Mareeba heeft het eerste formulier wel maar voor de tweede formulier moet ik waarschijnlijk naar Brisbane 1000km verderop, volgens wijsneus. We raken diep onder de indruk van de ongebreideld gedetailleerde wetskennis van deze diender, allemaal zo uit zijn blote hoofd. Voor ons is het zelfs met een vergrootglas schier onmogelijk deze Australische wetdetails per staat te onderscheiden. Het is zaterdag, deze kantoren zijn dicht en wij hebben geluk, we mogen het maandag regelen en krijgen geen bekeuring. Maar maandag zijn wij al weer honderden kilometers verder in bijna niemandsland.
Rodeo, Spaans voor rondgaan en volgens de Wikipedia “een evenement waar vee bij betrokken is”. De Rodeo wedstrijden zijn in het westelijke deel van de VS en in Canada erg populair. Ook hier in Australië is het een ware grote “sport” op internationaal hoog niveau. De Australische atleten hebben op de meest vooraanstaande rodeo wedstrijd in Canada de “Calgary Stampede” de afgelopen decennia belangrijke prijzen weten te behalen. Het gaat bij de Rodeo om verschillende onderdelen zoals,
“Calf roping” te paard, het zo snel mogelijk vangen van een kalf met een lasso….
“Steer wrestling”, de cowboy jaagt op een jonge os, laat zich vanaf zijn paard op de os vallen en legt hem op zijn rug door de kop aan de horens rond te draaien, zijn lichaam gaat dan vanzelf mee…..
“Bull riding” de berijder moet 8 seconden op de rug van de dolle “bucking” stier blijven zitten en zich met één hand vasthouden aan een gevlochten touw of riem rond de os zijn middel… Dit staat bekend als “ de meest gevaarlijke 8 seconden in de sport wereld”!
“Bareback riding”, zonder zadel moet de berijder weer 8 seconden op de rug van een raar springend “bucking” paard weten te blijven, en mag zich ook weer met maar één hand aan de manen of een gevlochten buikriem riem vasthouden….
“Saddle Bronc riding”, ongeveer zoals “bareback” maar nu op een klein zadel met vrij bewegende teugels en iets andere jury regels dan bij de “bareback”….
Je vraagt je af waarom springen “bucking” die paarden en stieren zo wild? Ze worden speciaal gefokt op “bucking” spier kwaliteit en leven een aardig vrij leven in de nutuur. Om tijdens de Rodeo run dit “bucking” nog even te activeren wordt er een “flankstrap”, zeg maar een dik rond touw om de lendenen van de dieren strak getrokken, als man ken je het gevoel wat dit geeft wel…..(en vrouwen kunnen zich het vast wel indenken) verder kosten deze speciaal gefokte dieren een klein fortuin. In Australië kennen ze (nog) geen Marianne Thieme en geen Partij voor de Dieren maar wel heel strenge regels omtrent het dier welzijn tijdens deze Rodeo’s. Uit onderzoek blijkt dat er minder dan 0,05% (een vijfhonderdste procent) verwondingen zijn bij de dieren tijdens deze “runs”. Over het aantal verwondingen bij de berijders/atleten wordt echter niet gesproken…..
De “Golf” route is in alle opzichten Australisch, volgens de beschrijving desolaat en verlaten maar we komen toch vaak meerder auto’s per uur tegen. De natuur veranderd maar langzaam van steppen gebieden met relatief veel grasland en enorme “cattle farms” tot boslandschap. Verder veel mangrove gebieden rondom de Golf van Carpentaria. De nacht stops zijn meestal “bush camps” of wel we rijden een track in en overnachten in de weidse stille natuur, waarschijnlijk op het land van een grote cattle farm zonder dat de eigenaar en wijzelf dit beseffen. Onderweg passeren we het Wrotham park station, een cattle farm van ruim 600.000 Ha, zeg maar ter grote van 1/7 deel van Nederland met ruim 70.000 koeien…… Hoe vind je deze dieren ooit allemaal terug in deze bossteppen gebieden vragen we ons af als we er doorheen rijden.
Zonder de “verplichte permits voor onze links gestuurde auto” verlaten we Queensland en komen in de staat Northern Territory, de meest relaxte staat van Australië volgens ingewijden. We merken het wel. Via het wat stille Limmem NP komen we in het makkelijk toegankelijke toeristische Kakadu NP met zijn overwegend geasfalteerde wegen, net ten zuidoosten van de stad Darwin. Het vlakke land wordt hier door een “lime stone” of wel zandsteen richel van zo’n 100-200m hoogte onderbroken. Hier zijn de prachtige beekjes met watervallen en kleine meertjes met kraak heldere water “putten”. De meeste zijn door de hoge populatie van krokodillen helaas niet voor zwemmen geschikt, maar gelukkig de wat hoger gelegen wel. Australiërs zijn er lyrisch over. Bijzonder is het zeker wel, beklim maar een heuvel en kijk om je heen, nooit zie je een “man made” object ..… Dit is Australië, dit is natuur in zijn puurste vorm.
000
