“Technische”  gezondheid                                                                                 -Australië WA-

Soms kijk je met verbazing en ongeloof naar Aussies in hun grote 4x4 auto’s. De hoge snelheid waarmee ze over slechte gravel wegen rijden. Ook zijn er die net als wij het wat rustiger aan doen. Kunnen die Toyota Land Cruisers en hun soortgenoten hier dan tegen vraag ik regelmatig aan mensen om me heen. Het antwoord is steevast “O no, but we are paying for  the repairs” . Zij niet alleen, sinds de Canning Stockroute, nu ruim een maand geleden en ruim 100.000 km op de teller is de Bremach ook aan beurt. De aandrijflijn heeft in Afrika en hier in Australië flink op zijn donder gehad. In Kalgoorlie is een olie lekkage en speling in de assen van de reductie bak hersteld.  Het duurde bijna 2 weken. De aanleiding, een vreemde geluid in de aandrijflijn was echter niet goed te lokaliseren en volgens de IVECO dealer was nu alles prima en vooral veilig. Ofwel de “patiënt” is uitbehandeld. 

reductie bak gesloopt....

We besluiten naar Perth te rijden. Perth de meest afgelegen grote stad in de wereld opgesloten tussen de Australische outback en de Indische oceaan, minstens 4 uur vliegen van de dichtstbijzijnde andere grote stad in Australië . Hier moet een oplossing voor ons probleem te vinden zijn. We laten een aantal rubber bussen in diverse ophangpunten vervangen in de hoop dat dit de oorzaak wegneemt. De onderdelen zijn uit Italië opgestuurd.  In de tussen tijd vliegen we “even” naar Sydney, kijken hoe de jonge ouders en onze kleinzoon het maken.  Of was het om Marijke haar omaverlangens te stillen?. Het vernieuwen van de rubber bussen heeft jammer genoeg niet het gewenste effect. Uit verder onderzoek blijkt het achter differentieel de boosdoener, een van de tandwiel tanden vinden we in stukjes in de differentieel olie terug. In Kalgoorlie heb ik alle olie uit de versnellingsbak, reductiebak en differentieels laten controleren op metaal, ze hebben niets gevonden……De nieuwe onderdelen komen maandag aan vanuit Italië.

vlak na de "inslag" lopen langzaam de scheuren door het hele voorruit

In de tussentijd zijn we weken bezig geweest om ook een nieuw voorruit te regelen, deze is door een steen van een passerende grote Road Train geraakt en van boven tot onder zijn beide glaslagen gescheurd precies voor de bestuurder. In Australië zijn er bedrijven die voorruiten importeren uit Europa, een fabriek die claimt custom made voorruiten te maken maar de procedures in dit land verlopen soms zo traag als een slak en na 4 weken heb ik de moed opgegeven. Bremach zag het eerder al niet zitten, te moeilijk, verpakt in een houten krat (moeilijk met quarantaine in Australië),  voor transport is dat zwaar en duur.  Uiteindelijk heb ik de enige fabriek die ze maakt in Italië benaderd. Vier weken voor productie samen met de transport tijd, reken maar op kerst. Prima dacht ik maar nog even Bremach vragen wat ik verder nodig heb voor de montage. Bremach antwoordt dat ook zij nu in eens zo’n raam uit voorraad in een speciale kartonnen verpakking kunnen opsturen, zeg maar wanneer je hem wilt hebben……?

Rond de wereld in 5 misschien wel 7 jaar, dan  kom je dit soort problemen onherroepelijk tegen. Het is een overweging tijdens de planning, je denkt er maar niet te veel over na en met de instelling “voor ieder probleem is een oplossing” en “dat zien we dan wel weer” ga je op stap. Er zijn genoeg “apen en beren op je weg” je kunt ze vooraf niet allemaal veilig stellen dan begin je nooit aan zo’n reis.

De afgelopen maand uit noodzaak veel gefietst, veel regelwerk en weinig gereisd. Er zijn weer wat grijze haren bijgekomen, maar het ziet er naar uit dat we in de loop van deze week weer volledig mobiel zijn. We plannen een test ommetje van een dikke week en komen dan terug in Perth voor de montage van onze nieuwe voorruit.

door het "spinifex gras" soms 5 lekke banden per dag (Kalgoorlie) nu extra dikke binnenbanden (3mm dik) met gelvulling, daar omheen een opengeknipte 3mm dikke oude binnenband. Deze nieuwe manier en nagenoeg "vol rubberband" heeft de gewenste weerstand voor dat ro.... gras!

 In de tussentijd zijn ook alle kleine noodzakelijke reparaties aan de camper zelf verricht en is het stof van de afgelopen maanden weer haarfijn weggepoetst. Na de donkere dagen gloort de zon weer aan de horizon!

donkere wolken

Australië,  het is het kleinste werelddeel maar een groot land, gek genoeg wonen de meeste mensen ook hier dicht op elkaar. In de vier grootste steden, Sydney, Melbourne, Brisbane en Perth wonen bijna de helft van de slechts 22 miljoen Australiërs. Een klein deel van de andere helft woont verspreid door het hele land. Logistiek is dit in vele opzichten een groot probleem. Denk maar eens aan de gezondheidszorg, ziekte, spoed opnamen en ongevallen. Ziekenhuizen vind je alleen in de grotere plaatsen en steden.

In 1912 wordt John Flynn, een minister van de Presbyterian kerk die zich bezig houdt met het opzetten van bush klinieken en hostels voor mijnwerkers, pastoraal medewerkers, veeboeren en andere mensen in de “Outback”, hoofd van de medische en sociale dienst voor dit gebied.  Door de enorme afstanden zijn er veel schrijnende gevallen waarbij mensen overlijden door gebrek aan primaire medische hulp.

Zoals in 1917 de veedrijver Jimmy Darcy van Ruby Plains een afgelegen “cattle station”  in het noorden van West Australië overkomt.  Jimmy wordt met een gescheurde blaas door vrienden naar  het 50km verder gelegen plaatsje Halls Creeek gebracht, de reis duurt 12 uur. Tuckett, de postmeester is hier de enige met een EHBO training en via morse code communicatie met  dokter Holland in Perth wordt de arme Jimmi door het ontbreken van enig medisch hulpmiddel na het drinken van een fles whisky als verdoving met een zakmes geopereerd.  Dr. Holland reist hierna  in 10 dagen van Perth naar Halls Creek per vrachtboot, T-Ford, paard en te voet voor verdere medische behandeling.. Bij aankomst blijkt Jimmy de dag tevoren te zijn overleden aan complicaties en een niet onderkende malaria besmetting.

Dit soort voorvallen en een inspireerde brief van de jonge medische student uit Victoria Luitenant Clifford Peel, geïnteresseerd in de luchtvaart is voor John Flynn de basis voor het opzetten van een medisch hulpdienst met behulp van vliegtuigen, de Flying Dockter Service is geboren.

Nu uitgegroeid tot de  Royal Flying Dockters Service (RFDS) een non profit organisatie gefinancierd door de Australische nationale gezondheidsdienst, Medicare. Noodhulp, eerste hulp en telefonische consulten aan mensen in de “Outback” maar ook aan alle andere Australiërs wordt gratis verleend. Het 20 $ biljet van Australië is aan een zijde gewijd aan John Flynn en de Royal Flying Dockters Service, met o.a een weergave van het menselijke boven lichaam verdeeld in vakjes voorzien van een cijfer. Dit is in 1951 ontworpen door zuster Lucy Garlick en wordt gebruikt tijdens een telefonisch consult om weer te geven waar de patiënt pijn heeft en in welke mate. Volgens de RFDS moet je ook altijd een briefje van 20$ hier voor op zak hebben.  

De RFDS bestaat uit 7 volledig onafhankelijke organisaties met in totaal 21 basis verspreid door heel Australië.  Met ruim 60  als “ambulance” ingerichte super moderne vliegtuigen wordt het hele land bestreken. Iedere nederzetting, bijna alle boerderijen hebben een landingsstrip. Delen van outback wegen zijn zelfs  ingericht als startbaan, aangegeven door borden langs de weg. De TV serie Flying Dockters kennen we allemaal, deze is aan de RFDS ontleend. Kortom een unieke medische hulpdienst in de wereld.

"nood" start en landingsbaan

RDFS actief! 

 de zon gloort weer aan de horizon......

                                                                         -000-